Het op een zondag 7 uur in de ochtend. De deurbel ging. Frans lag warm tegen me aan en we deden tegelijk onze ogen open. Hij rekte zich liefelijk uit en gaf me een zoen op mijn mond. Ik beantwoorde zijn zoen en gaf hem een warme knuffel. De deurbel ging weer. Ik keek hem met fronsende wenkbrauwen aan. We dachten beide dat het een vergissing moest zijn. Ik stond op en keek door het slaapkamerraam naar beneden en zag een vrouw staat. Snel deed ik mijn kamerjas aan en keek naar Frans. ‘Waarschijnlijk Jehova getuigen’ zij ik tegen hem en liep naar beneden. Nog met slaap in mijn ogen deed ik de deur open en daar stond een vrouw met een grote tas om haar schouder en folders in haar linkerhand. Ze stelde zich voor en vroeg of ik geïnteresseerd was in de boodschap. Ik wreef in mijn ogen en vroeg haar of ze dat normaal vindt om op zondag ochtend 7 uur mensen wakker te maken. Ze verontschuldigde zich maar zei dat de boodschap ter aller tijde verkondigd moest worden. Ondertussen had ik wel zin in een kop koffie en dacht bij me zelf ‘wat kan me het ook schelen’. Ik nodigde haar binnen, meer uit medelijden en zin in koffie dan uit interesse. ‘Wilt u koffie?’ vroeg ik haar en liep haar in de woonkamer vooruit. Ze wilde wel een kopje en nam, zonder uitnodiging, plaats op de bank. Ik ging de keuken in en zette koffie. Ik ging tegenover haar zitten en verontschuldigde haar voor mijn botte opmerking van net. Opnieuw verontschuldigde ik me en stond op en nodigde ik haar haar jas aan te nemen. Ze stond op en deed haar jas uit die ze me aangaf. Ik hing haar jas in de gang op aan de kapstok en ging weer naar de keuken. ‘Wilt u melk en suiker?’ vroeg ik haar uit de keuken maar ze wilde niets in haar koffie.
Na haar de koffie te hebben aangereikt nam ik weer plaats tegenover haar. Ze nam een folder van de stapel naast haar en wat andere folders uit de tas en reikte me die aan. Ze begon haar verhaal te doen en ik luisterde aandachtig naar wat ze te vertellen had. Zo ging er 10 minuten voorbij. Plots hoorde ik Frans vloekend de trap af komen ‘Jan, waar heb je de badhanddoeken gelaten?’. Hij kwam binnen met een klein handdoekje om zijn middel. Frans stond aan de grond genageld toen hij de vrouw zag zitten. De vrouw stond naar Frans en mij te kijken en was onaangenaam verrast. Ik zag haar denken; ‘homo’s! Heb ik dat!’ Frans haalde weer naar me uit ‘Jan kon je niet zeggen dat we een gast hebben’ en liep naar de vrouw toe. ‘Neemt u mij niet kwalijk mevrouw ik wist niet van uw aanwezigheid, ik ben Frans vriend van Jan’ en gaf haar een hand en een handkus. De vrouw was nog steeds zichtbaar verrast en ging weer zitten. Frans keek me aan en zij ‘waarom zei je niet dat we een gast hebben?’. Hij wachtte niet op een antwoord en liep door naar de keuken om voor zich zelf een koffie in te schenken. ‘Willen jullie ook nog een koffie’ hoorde we hem roepen. Ik keek de vrouw aan die net haar koffie leegdronk, ze was nog helemaal van de kaart. Ik riep naar de keuken dat hij bij moest schenken. Frans liep terug de woonkamer in met de koffiekan in zijn hand en schonk koffie in het kopje van de vrouw en die van mij. Hij bracht de koffiekan terug in de keuken en nam plaats in de fauteuil schuin tegenover haar en mij. Frans keek de vrouw aan en verontschuldigde zich weer; ‘neemt u mij alstublieft niet kwalijk mevrouw…’’ik ben het niet gewend zo vroeg gasten te ontvangen’.De vrouw glimlachte naar Frans en nam daarmee zijn excuses aan. Ze begon haar verhaal weer af te steken echter merkte ik dat ze zich ongemakkelijk voelde door Frans zijn, tamelijk naakte, aanwezigheid. Af en toe schuifelde ze.Toen vroeg ze waar de wc was. Frans stond op en liep haar voor om de wc aan te wijzen. Eenmaal terug op de bank vroeg Frans de vrouw wat ze van hen als homo paar vond. De vrouw voelde zich al niet op haar gemak maar nu voelde zich al helemaal niet comfortabel. Ze vermande zich zelf en vroeg aan Frans waarom hij niet met een vrouw een relatie had. Frans schoof een beetje naar voren en zat op het puntje van zijn stoel. Hij begon te vertellen dat hij vroeger getrouwd was en dat zijn huwelijk stuk was gelopen op het feit dat zijn ex niet meer van hem hield. ‘Mijn ex was, voor ons trouwen, altijd aanhankelijk en altijd in voor intensieve seks.